Just figured that I had only posted photos on facebook, haha. Well here you go, the first pictures of my journey for everyone to be seen. Enjoy!
Florencia
PS. New post is coming soon..
Tuesday, January 31, 2012
Wednesday, January 18, 2012
Pampered
Sorry it took me so long! Maar elke seconde hier is mij meer dan goud waard: ik kan me maar al te goed herinneren hoe zwaar het drie jaar geleden voor mij was om afscheid te nemen van mijn familie. Ik geniet van elk moment en ben zo ongelooflijk gelukkig. Mams is inmiddels ook aangekomen en nu lekker samen genieten. Niks liever dan mooie momenten delen met mensen die je meer dan dierbaar zijn.
Laat ik jullie dan maar even snel updaten! De 24ste van december kwam ik in de avond aan in Jakarta, moe van het wachten (heel frustrerend als je zo uitkijkt naar je aankomst en dan te horen krijgt dat er sprake is van een uur vertraging), maar zo blij dat de bestemming eindelijk bereikt was. Zodra ik uit de terminal liep, zag ik mijn tante en nicht staan. Mijn nicht gelijk huilen van blijdschap en zwaaien, maar mijn tante herkende me niet meteen en dacht dat mijn nicht naar een vriendin aan het zwaaien was. Tot ik dichterbij kwam. ''Oh Florence! Kamu jadi hitam sekali! Aduuhh, kamu jadi kurus! Nanti di gemukin ya??''
Volgens mijn tante was ik zwart geworden. En mager. Evenals drie jaar geleden heeft de aanpak om kleine Florencia aan te laten komen hier de hoogste prioriteit. Ik had het mis. DIT is het land waar ik aan zal komen. Elke ochtend wordt er heerlijk voor ons gekookt (gratis kookcursus, elke dag haha) en haast elke avond gaan we uit eten.
Je kan hier al fantastisch uit eten voor nog geen tientje per ZEVEN personen! En mijn familie weet natuurlijk waar je hier moet zijn om de lekkerste nasi goreng te halen, waar je de beste mie baso kan vinden, waar je van uitstekende seafood kan genieten, et cetera, et cetera. Afgelopen week bijvoorbeeld helemaal naar Sumedang gereden om - uiteraard - tahu sumedang te eten met lontong en onderweg nog heerlijk zoete durian weten te scoren. Ook naar Karawang geweest om in een ''panggung'' met de zee onder onze voeten te genieten van verse gebraden vis en gebakken garnalen, in de verte de horizon en vissers die terugkeren met de laatste vangst van de dag.
Vanuit de auto geniet ik met volle teugen telkens weer van een uitstekende panorama. Want wat is Indonesië een prachtig land: zo ongelooflijk vruchtbaar en zo ongelooflijk rijk aan natuur. Overal om ons heen bergen en wolken die ze lijken te aaien. Van de bladeren van de ene boom kan je hier gezonde thee trekken, terwijl andere bomen tropische vruchten voortbrengen en van bepaalde planten kan weer biologische pudding gemaakt worden. Zo ontzettend vruchtbaar, bijna bizar! Het is triest om te zien hoe een groot deel van de bevolking ondanks de rijkdom van dit land toch zo arm is; men weet hier niet hoe om te gaan met een land als Indonesië, wat zorgt voor vervuiling en armoede. We reden laatst langs een enorme vuilnishoop waar een bordje met de boodschap ''dilarang buang sampah di sini'' (verboden hier vuil te storten) in verdrinkt. Ironisch niet? Toen ik me vorige week liet weken in een heetwaterbron in Ciwidey ook kinderen gespot met cup noodles in het zwembad. Hmm... Zonde.
Maar dat neemt de pure schoonheid van het land nog lang niet weg en er zijn nog genoeg plekken waar deze schoonheid nog uitstekend te zien is. Binnenkort gaan we naar Ujung Genteng, dat belooft veel moois. Het is wel zo'n zes uur rijden met de auto, maar dat wordt voor mij wederom genieten van het uitzicht!
Oh en ik kan ook zo genieten van de manier waarop de zon zich in Azië gedraagt: hoe zij 's ochtends de hemel lijkt open te breken en in de namiddag de wolken lijkt te doen smelten. Zo mooi...
O ja! Tickets naar Bali zijn geboekt en ik heb besloten na Australië toch nog even langs Nieuw-Zeeland te gaan. Ik heb daar een tante wonen die mij wil ontmoeten. Binnenkort maar eens gauw kijken voor een enkeltje richting Auckland!
Lieve mensen, ik hoop dat ik jullie voor nu genoeg op de hoogte heb weten te brengen en weet dat als ik een tijdje niks van me laat horen ik toch nog leef (sterker nog: door familie in de watten gelegd word), zielsgelukkig ben en aan jullie denk.
Veel liefs vanuit Bandung,
Florencia
Florencia
Laat ik jullie dan maar even snel updaten! De 24ste van december kwam ik in de avond aan in Jakarta, moe van het wachten (heel frustrerend als je zo uitkijkt naar je aankomst en dan te horen krijgt dat er sprake is van een uur vertraging), maar zo blij dat de bestemming eindelijk bereikt was. Zodra ik uit de terminal liep, zag ik mijn tante en nicht staan. Mijn nicht gelijk huilen van blijdschap en zwaaien, maar mijn tante herkende me niet meteen en dacht dat mijn nicht naar een vriendin aan het zwaaien was. Tot ik dichterbij kwam. ''Oh Florence! Kamu jadi hitam sekali! Aduuhh, kamu jadi kurus! Nanti di gemukin ya??''
Volgens mijn tante was ik zwart geworden. En mager. Evenals drie jaar geleden heeft de aanpak om kleine Florencia aan te laten komen hier de hoogste prioriteit. Ik had het mis. DIT is het land waar ik aan zal komen. Elke ochtend wordt er heerlijk voor ons gekookt (gratis kookcursus, elke dag haha) en haast elke avond gaan we uit eten.
Je kan hier al fantastisch uit eten voor nog geen tientje per ZEVEN personen! En mijn familie weet natuurlijk waar je hier moet zijn om de lekkerste nasi goreng te halen, waar je de beste mie baso kan vinden, waar je van uitstekende seafood kan genieten, et cetera, et cetera. Afgelopen week bijvoorbeeld helemaal naar Sumedang gereden om - uiteraard - tahu sumedang te eten met lontong en onderweg nog heerlijk zoete durian weten te scoren. Ook naar Karawang geweest om in een ''panggung'' met de zee onder onze voeten te genieten van verse gebraden vis en gebakken garnalen, in de verte de horizon en vissers die terugkeren met de laatste vangst van de dag.
Vanuit de auto geniet ik met volle teugen telkens weer van een uitstekende panorama. Want wat is Indonesië een prachtig land: zo ongelooflijk vruchtbaar en zo ongelooflijk rijk aan natuur. Overal om ons heen bergen en wolken die ze lijken te aaien. Van de bladeren van de ene boom kan je hier gezonde thee trekken, terwijl andere bomen tropische vruchten voortbrengen en van bepaalde planten kan weer biologische pudding gemaakt worden. Zo ontzettend vruchtbaar, bijna bizar! Het is triest om te zien hoe een groot deel van de bevolking ondanks de rijkdom van dit land toch zo arm is; men weet hier niet hoe om te gaan met een land als Indonesië, wat zorgt voor vervuiling en armoede. We reden laatst langs een enorme vuilnishoop waar een bordje met de boodschap ''dilarang buang sampah di sini'' (verboden hier vuil te storten) in verdrinkt. Ironisch niet? Toen ik me vorige week liet weken in een heetwaterbron in Ciwidey ook kinderen gespot met cup noodles in het zwembad. Hmm... Zonde.
Maar dat neemt de pure schoonheid van het land nog lang niet weg en er zijn nog genoeg plekken waar deze schoonheid nog uitstekend te zien is. Binnenkort gaan we naar Ujung Genteng, dat belooft veel moois. Het is wel zo'n zes uur rijden met de auto, maar dat wordt voor mij wederom genieten van het uitzicht!
Oh en ik kan ook zo genieten van de manier waarop de zon zich in Azië gedraagt: hoe zij 's ochtends de hemel lijkt open te breken en in de namiddag de wolken lijkt te doen smelten. Zo mooi...
O ja! Tickets naar Bali zijn geboekt en ik heb besloten na Australië toch nog even langs Nieuw-Zeeland te gaan. Ik heb daar een tante wonen die mij wil ontmoeten. Binnenkort maar eens gauw kijken voor een enkeltje richting Auckland!
Lieve mensen, ik hoop dat ik jullie voor nu genoeg op de hoogte heb weten te brengen en weet dat als ik een tijdje niks van me laat horen ik toch nog leef (sterker nog: door familie in de watten gelegd word), zielsgelukkig ben en aan jullie denk.
Veel liefs vanuit Bandung,
Florencia
Florencia
Subscribe to:
Posts (Atom)